লুইতপৰীয়া জীয়ৰী মই

 তুলিকা বৈশ্য দাস

ব্ৰহ্মপুত্ৰ... মোৰ জনমভূমিৰ

হিয়াৰ মাজেৰে আছে বৈ

জীয়াৰী বাবেই হʼলোঁ 

বোৱতী সোঁতত গৈ 

ডিগাৰুপৰীয়া মই...

হিয়াৰ দাপোনত

নাচি উঠে...

কলং-কপিলী বুকুৰ আপোন হʼল ।

পাহাৰৰ মাটি-পানী সংমিশ্ৰিত হʼল

বৰষা-বাৰিষাৰ চেনেহৰ ধল

উঠলি উঠিছে বুকু 

কপিলী গাভৰু হʼল 

ৰʼ লাগি আছোঁ চাই

হেঁপাহৰ নৈ খনিলৈ

বা লগা বৃক্ষৰ সেউজীয়া হৈ ।

বাৰে বাৰে ঢৌ খেলি খেলি 

আহে বান হৈ 

বা লগাই লগাই

দেহ-মন জুৰাই

পৰাণ ভৰাই

যেন মোক চুই থৈ যায়

আশাৰ পদুম ফুলাই

ৰাখে জীয়াই...

কোনো কালে যেন 

নাযায় হেৰাই... 

ব্ৰহ্মপুত্ৰ ।

লুইতপৰীয়া জীয়ৰী মই..

.গুৱাহাটী, সোণাপুৰ