একাঁজলি সুখ

 গীতাঞ্জলি দেৱী

আকাশলৈ দুহাত মেলি থকা পথাৰখন গোন্ধাইছে,

উঁইচিৰিঙাৰ গাঁত বিচাৰি বৰষুণজাকেও দীঘলকৈ খোজ পেলাইছে ।

জিকাফুলীয়া যৌৱন সঁপি কোনে

নাচে দেওধ্বনি নাচ,

উদুলি-মুদুলি আগলি বতৰা 

কোনে সিঁচে ? কোনে সিঁচে কৰদৈয়া শইচ ।

ঐদেহে-বৈদেহে নদীয়াল মানুহ 

তথাপি এৰিব নোৱাৰি ফুলাম পথাৰখনৰ মোহ 

আকালে-বিকালে তেজে-ঘামে নাঙলৰ সীৰলুত দেখে  এখুদ সপোন ,

পাই হেৰুৱাই, হেৰুৱাইও পাব খোজে একাঁজলি সুখ।