শিৱানী বৰা
তেজবোৰ অলৰ অচৰ
চেতনাই ভঁটিয়াই
মাৰিলে লৰ
হৃদয় হ'ল শিলৰ ,
বেলিটি চুচঁৰি মৰিল
সেই তাহানিৰ
ঈশ্বৰৰ অপমৃত্যুৰ দৰে ;
নীলিমত কোলাহলী
এজাক শগুন
শ'টোক মাজতে লৈ !
কোনোৱে চুই চাব খোজে
চিৰন্তনসত্যৰ সুৱাসি দেহা ?
আকৌ কোনেৱে খুচৰিব খোজে
গোন্ধহীন তেজৰ ৰং কেনেকুৱা ?
নতুবা কাৰোৰ মন চেলেকি চোৱাৰ
জিভাৰ জুটিত লাগেনো কেনেবা
