নাৰ্জী বেগম
অস্পৃশ্যতা আন্তৰিকতাৰে ভৰা
নদী পৰীয়া বহুধৰ্মীৰ মোৰ ল'ৰালিৰ গাঁও খনিয়ে
আজি পৰ্য্যন্ত ৰাখিছে ধৰি
মোৰ হিয়াত এক আকৰ্ষিত স্থান।
যাৰ তাড়নাত গাঁও খনিলৈ বাৰে বাৰে মই হওঁ ধাৱিত ।
অস্পৃশ্যতাত বুৰ গৈ থকা মাছমৰীয়া ককাৰ আইতাজনীয়ে
বান্ধিছিল আমালৈ দিখৌৰ মাছেেৰে মৰমৰ টোপোলা ।
সত্ৰৰ অধিকাৰী আটাই কৰিছিল আমাৰ জন্ম পত্ৰিকা ।
কেঁচা অৱস্থাত আমি ধৰিলে লাগিব চুৱা বুলি ভৱা
মামী গৰাকীয়ে দিছিল সাজি কলহ , কাঁহী , টেকেলি এসোপা ।
বৰঠাকুৰ মামায়ে আজৰি পৰত দিছিল আমাক
মানৱতাৰ বহু জ্ঞান ।
এটা সম্প্ৰদায়ে আন এটা সম্প্ৰদায়ক জুইশাল গচকিবলৈ নিদিছিল ।
আগচোতালতে সাজিছিল দিয়া-লোৱাৰ আন্তৰিকতাৰ
এক বিচিত্ৰ ইতিহাস ।
পুৱা আজানৰ সুৰতে উঠি বাহিবন কৰি
লৈছিল আটায়ে গোহাঁইৰ নাম ।
বিহু আহিলে ডেকা-গাভৰুহঁতে গাইছিল আহি হুঁচৰি এভাগ ।
মূৰ দোৱাই লৈছিলো আটায়ে আশীৰ্বাদ ।
দিপ্তী , সুনীতি , দেইজী , ৰুকেয়া , চামিনা আমি
আটায়ে মিলি একেটা খৰাহিতে বুটলিছিলো কচু , ঢেকীয়া
খেলিছিলো তেতিয়া জাতি নথকা বহু খেলা ।
নিতৌ নামঘৰত ( ভিন্ন সম্প্ৰদায়েৰে ভৰা ) গাঁও বাসীৰ মঙ্গলৰ বাবে
আটায়ে মিলি বঢ়াইছিল ভাওঁনা এভাগ ।
কিন্তু , হঠাৎ আজি দেখিলো তাত
বিশেষ এজনে ইটো সম্প্ৰদায়ে সিটো সম্প্ৰদায়ক
প্ৰতাৰণাৰ আৱাজ চলাইছে ।
এই বিশেষ জনক উলিয়াই দিয়াৰ
লওঁ আহা সবে প্ৰতিশ্ৰুতি
